تحریم در اینجا بذر امید می كارد
بوشهر تقریباً از سالهای انتهایی دهه 50 شمسی بود که واژه ی جدیدی در ادبیات سیاسی ایران جا خوش کرد. واژه ی بدیُمنی به نام ˮتحریمˮ که در سالهای بعد از انقلاب اسلامی، به طرق مختلف به کشورمان تحمیل شد و در دهه 80 شمسی و به بهانه ی کارهای هسته ای ایران به اوج خود رسید...
بسیاری از جنبه های مختلف صنعتی و تجاری ایران مثل صنعت هسته ای، نفت، دارو، هوا و فضا، خدمات مالی، کشتیرانی و... تحت تاثیر تحریم های مختلف ایالات متحده و یا اتحادیه اروپا قرار گرفتند و برای مواجهه با آن، دو راهکار پیش روی ایران قرار گرفت. راهکار اول، در جا ماندن صنایع و استفاده ابزاری از تحریم ها برای پوشاندن نقاط ضعف بود؛ اتفاقی که در صنایع خودروسازی به وفور دیده شد و روی دیگر آن نیز در نظام مالی-تجاری کشور با اسم رمز "دور زدن تحریم ها"، سبب کسب ثروت بادآورده برای عده ای گردید!
اما در سوی دیگر میدان مواجهه با تحریم، مردان و زنانی ایستاده بودند که با خودباوری و اتکا به توان داخلی موفق به شکستن سد تحریم ها شدند. متخصصانی که با به دست آوردن دانش فنی مورد نیاز، در عرصه هایی مثل هوافضا، موشکی، نانوتکنولوژی و صنعت نفت، کشور را از حضور کشورهای خارجی بی نیاز کردند. حضوری که گاه با بدعهدی هم راه است و گاه با تحمیل هزینه های چند برابری به کشور فشار مضاعف وارد میکند.
یکی از حوزه های موفق در اتکا به توانمندی داخلی از نظر نیروی انسانی و تجهیزات، صنعت نفت کشور است. رزمندگان خط مقدم جبهه مقابله با تحریم ها که مثل روزهای موشک باران دوران دفاع مقدس، اجازه ی قطع تولید نفت و گاز را به دشمنان کشور ندادند.
فرصتی به نام تحریم
رئیس منطقه نفتی بهرگان واقع در استان بوشهر در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با اشاره به فرصت های به وجود آمده از دل تحریم اظهار داشت: «شدت گرفتن تحریم برای خیلی از صنایع، مایه نا امیدی و برای سکوی سروش بعنوان فرصتی ویژه مطرح بود. این سکو همیشه به دنبال زمان طلایی بود تا بتواند با تعویق در فرآیندهای تولید، قابلیت انعطاف پذیری خودرا افزایش دهد و تحریم ها این فرصت را به سروش داد.»
مهندس علیرضا قانعی با بیان اقدام مهندسی پیچیده در تغییر ساختار سکوی نفتی سروش عنوان کرد: «در طراحی اصلی سکوی سروش، مسیرهای تولید یک طرفه بود و در صورت نیاز به تعمیرات می بایست کل تولید از سکو متوقف می شد. با کار گروهی این تیم در بخش مهندسی و اجرا، تغییراتی در سکوی سروش به وجود آمد که الان هر گونه تعمیرات در هر زمان و هر نقطه از این سکو، بدون دغدغه ی کاهش تولید انجام می شود. این مساله امری بی نظیر است و برای افتخارآفرینی تمام تاریخ سکوی سروش کفایت می کند.»
خلق نقشه و ایجاد کاربری برای توربین های بدون استفاده
وی تعمیرات توربین های عظیم نفتی را یکی دیگر از دستاوردهای مجموعه تحت مدیریتش دانست و اضافه کرد: «از توربین SGT۵۰۰ تنها ۵ عدد در کشور موجود است که ۳ تای آن در سکوی سروش استقرار دارد. بمنظور تعمیرات این توربین، تیم تعمیرات سکوی سروش به سرپرستی "مهندس سرکهکی"، جرم ۱۵ تنی سکو را به ریزترین قطعات سازه تبدیل کردند و حتی برای جابجایی آن یک خط ریل ویژه طراحی و ساخته شد. در نتیجه ی تلاش و پیگیری تیم متخصص تعمیرات سکوی سروش، قطعه معیوب مشخص و به صنایع داخلی سفارش ساخت آن داده شد و امروز این تجهیز مهم و گرانقیمت با قطعه ساخت داخل به خوبی در حال فعالیت است.»
این مسئول اشاره کرد: «این در حالی است که شرکت زیمنس بعنوان طراح و سازنده این توربین، برای تعمیرات آن مبالغ چند میلیون دلاری درخواست کرده بود، که این تیم با توانمندی خود و همکاری با شرکت های داخلی موفق به انجام آن شدند.»
رئیس منطقه نفتی بهرگان اضافه کرد: «تیم دیگری از کارکنان منطقه بهرگان موفق به خلق نقشه و ایجاد کاربری برای توربین هایی شدند که مدت ها بدون استفاده رها شده بودند و منطقه را از خرید توربین های جدید بی نیاز کردند.»
جلوگیری از خروج ارز با جایگزینی کالا و تکنولوژی ایرانی
قانعی یکی دیگر از دستاوردهای کارکنان منطقه نفتی بهرگان در دوره تحریم ها را استفاده از محصولات تولید داخل در زمینه روانکاری تجهیزات دوار دانست و اضافه کرد: «یکی از نیازهای اصلی تجهیزات نفتی، روغن با کیفیت است. سال ها با مشقت فراوان، روغن های خارجی مورد نیاز این تجهیزات تهیه و استفاده می شد.»
وی اشاره کرد: «به دلیل عدم وجود جایگزین توربین های فعلی، حساسیت زیادی بر روی نحوه کارکرد آنها وجود دارد. با بررسی های آزمایشگاهی و تایید کارشناسان، باوجود مخالفت هایی، موفق به جایگزین کردن روغن های ایرانی با روغن های خارجی شده ایم. حالا در سکوی نوروز از روغن های ایرانی استفاده می شود و این امر در مورد سکوی سروش نیز به زودی صورت خواهد گرفت.»
این متخصص افزود: «هر توربین در هر بار تعویض روغن، ۶ هزار لیتر روغن جدید نیاز دارد و با در نظر گرفتن قیمت ۱۳ دلاری هر لیتر روغن، از خروج سالانه صدها هزار دلار ارز از کشور جلوگیری شده است. علاوه بر آن، کنترل کیفی روغن های ساخت کارخانجات داخلی نیز آسان تر است.»
رئیس منطقه نفتی بهرگان اظهار داشت: «بسیاری از تاسیسات و سازه های منطقه بهرگان با بهره گیری از تکنولوژی های ایرانی تولید شده است. مثلا کارخانجات خشکی این منطقه کاملا ایرانی است و خیلی از قطعات سکوها نیز در ایران تولید شده اند.»
مذاکره با شرکت های داخلی
علیرضا قانعی بیان کرد: «ادوات «های تک» (دارای تکنولوژی بالا) مدت ها از خارج از کشور وارد می شدند، اما در حال حرکت به سمت جایگزینی تکنولوژی داخلی با موارد مشابه خارجی هستیم. تجربه نشان داده که می توانیم به قطعات ایرانی تکیه نماییم و با ارتباط مستمر و ارائه مشاوره به تولید کننده، نقایص احتمالی را نیز برطرف نماییم تا به کیفیت مطلوب برسیم.»
این کارشناس با سابقه صنعت نفت کشور توضیح داد: «تجارب قبلی همکاری با صنعتگران ایرانی این فرصت را به ما داده که برای خرید قطعات «های تک» نیز با شرکت های داخلی وارد مذاکره شویم. تعدادی از اقلام بسیار حساس و دارای تکنولوژی ویژه با کمتر از ۱۰ درصد از بهای نمونه مشابه خارجی آن، در داخل کشور تولید شده و عملکردی کاملا قابل رقابت با خارجی ها داشته اند.»
قانعی اظهار داشت: «این اقدامات تنها گوشه ای از عملکرد دو سال اخیر نیروهای خبره و توانمند منطقه نفتی بهرگان است و بطور قطع با بررسی کتاب تجربیات این منطقه در سالهای قبل از این نیز، اقدامات شاخص دیگری وجود دارد که قابل نشر و اطلاع رسانی باشد.»
به گزارش خبرگزاری نفت و گاز به نقل از ایسنا، برجام، دستاورد بزرگی از نظر سیاسی برای کشور محسوب می شد و مایه مباهات تیم سیاست خارجی دولت تدبیر و امید است، اما نتایج آن به سبب بدعهدی ها و خباثت طرفین خارجی مذاکره هیچگاه به ثمر ننشست.
بطور قطع گشودن گره های تحریم، سبب ارتباط گسترده تر با بازار جهانی می شود ولی فرصتی هایی که صنعتگران کشور در انتظار اقدامات سیاسیون از دست دادند با هیچ ارزی قابل جبران نیست. بدیهی است که سیاستگذاران داخلی و خارجی باید عینک امید به غرب را از چشم درآورده و با مرور کارنامه شهیدان طهرانی مقدم و فخری زاده یا حتی همین جوانان صنعت نفت، از تحریم به خودباوری برسند.
گفت وگو از: «حسین فیروزه»، خبرنگار ایسنا بوشهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب